به نام خدا

کودکانی که کنار خیابان ها هستند و ارزویشان تنها فروختن گل یا دعا یا فال است .هرروز بی صبرانه

منتظر یکی دو دیقه چراغ قرمزی هستند که ما پشت آنیم خودشان را به آب و آتش میزنند که چیز هایی

که در دست دارند را زود تر به پول تبدیل کنند آن وقت  ما شیشه را بالا

می زنیم.

یا گل را میگیریم و پا روی پدال گاز میگذاریم بدونه دادن پول می رویم و فکر کودک بیچاره نمی کنیم

کودکی که خبری از زندگیش نداریم  .

بیچاره کودکان باید چشم و گوش تیزی داشته باشند که گیر ماموران شهرداری نیوفتند  که اگر

بیوفتند.....            .

خلاصه حواسمان باشد کودکانی هستند که بجای درس خواندن  و بجای اینکه بیشتر به فکر کشور

باشند که خدمتی کرده باشند وقتی بزرگ شدند.بیشتر فکر خانوادشان هستند پدر و مادری که معلوم

نیست در چه وضعیتی صبحش را شب میکند و شب را صبح البته حق دارند بیشتر فکر خانواده باشند تا

کشور و جامعه خویش  .جامعه ای که شاید هنوز وجود این کودکان را قبول ندارد.

نظرات شما عزیزان:

ارام گاه دل

ساعت21:58---11 ارديبهشت 1391

[وب سایت]

سلام
افرین خیلی زیبا بود این مطلبت
و از این زیاتر این حس دلسوزانه ات بود
من هم وبم تو همین مایهاست
حضورت برایم افتخاریست

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: